Toen ik vanmorgen buiten keek zag de lucht er bedrukt uit. En bij het vertrek heb ik dan voor het eerst mijn fluo vestje aangedaan. Volgens de VAB is dat in Spanje verplicht bij slechte zichtbaarheid.
Na een leuk gesprek met een Deense jonge dame die haar 1-ste dag Camino begon ben ik dan toch maar vertrokken in de hoop dat het vlug zou opklaren.
De eerste 10 kilometers gingen meestal omhoog, maar hoe ver, dat was vandaag een verrassing want verder dan 100 meter kon ik meestal niet zien. Na enkele kilometers en 3 keer mijn bril afvegen besloot ik om die weg te steken omdat ik zonder meer zag dan met. Om kort te zijn, tot 10 uur, en voorbij Portomarin, heb ik niet veel van de omgeving gezien.
In Portomarin zelf viel het nogal mee omdat het in het dal bij het meer wat helderder was. Ik heb toch kunnen vastellen dat de waardevolle gebouwen die men bij de aanleg van het meer, bokrijk gewijs heeft verplaatst naar de nieuwe stad er nog steeds staan.
Daarna begon de mist langzaam op te trekken en bij het kappelletje net voorbij Gonzar begon de lucht open te trekken. In de kapel stond een blinde man stempels te zetten, je moest wel even zelf de stempel op de juiste plaats zetten.
Waar in het begin mijn benen de stemming van de mist volgden, en natuurlijk de last van de vorige 2 bergritten, trok de vermoeidheid ook wat weg met de zon die erdoor kwam.
In Palas de Rei stopte ik bij de kerk om nog een stempel te verzamelen en daar ging net een Engelstalige mis beginnen die werd voorgegaan door Amerikaanse pelgrims. Daar dan blijven hangen en na de viering nog een praatje gemaakt. Geloven als een kind wordt bij deze Amerikanen zowat werkelijkheid. Waar ik de dag wat bedrukt gestart was, was die door deze beleving helemaal opgeklaard.
Van Palas de Rei naar Melide gaat het over de grote weg, maar de strook van een kleine meter naast de witte lijn is meer dan we in Vlaanderen op sommige plaatsen krijgen, en het verkeer valt wel mee. Bij een klim zag ik plots aan de andere kant van de weg in een weide een vos. Ik ben wel 10 minuten blijven kijken hoe hij telkens ging liggen als er auto's passeerden, en dan weer verder op zoek ging naar een hapje.
In Melide aangekomen was het nog wat vroeg om te stoppen en ik besliste om er de volgende 16 km nog bij te doen. Een mooi traject tussen velden en kleine dorpjes met heel wat eucalyptus bossen. Het begon ondertussen al behoorlijk warm te worden waardoor de geur me soms toewaaide.
Men zegt soms dat men een maatschappij kent aan de manier waarop ze met hun doden omgaan. wel hier houden ze soms heel dicht bij, heb ik de indruk.
In Arzúa ben ik dan op zoek gegaan naar een auberge. Auberge Via Lactea is mooi ingericht en min of meer rustig. Er logeert namelijk ook een groep Spaanse jongeren die in Ierland voor een jaar studeren en blijkbaar verplicht Engels spreken. Ik weet dat van de dame die de ontvangst doet in de albergue en dat zelf ook deed. Ze gaf me een tip om een dag menu te gaan eten in een klein pensionnetje waar ze koken zoals in de doorsnee huiskamer hier, maar altijd lekker. En dat was het ook, eenvoudig en puur.
En dan resten nog de statistieken van de dag.
| Dag | km | totaal | hoogtemeters |
|---|---|---|---|
| 22/5 | 82 | 2361 | 1323 |
Dag Erik, ik heb deze middag in zowat een première vernomen dat je het einddoel veilig en wel bereikt hebt. Een GRANDIOSE PRESTATIE! Ik heb je blog met veel interesse gevolgd en ik doe dan ook met plezier mijn "fietshelm af!" voor jou!
BeantwoordenVerwijderenPatrick