Vandaag is het lente. Deze ochtend nog wel een beetje koud, maar ik heb om 10 uur al mijn mouwen en kniestukken uitgedaan. Ik heb gisteren via airbnb een plaats gereserveerd,maar het duurde tot na de middag voor ik bevestiging heb. Tours is een grote stad,dus er is altijd nog wel een alternatief.
Vandaag staat een rit op het programma naar het graf van St Maarten ( St Martin). Spijtig dat de gîte van de Basiliek al vol was.
Omdat benen wat tot rust te laten komen beperkte ik de trip vandaag, en dan kan ook mijn achterwerk wat bekomen. Niet dat ik er zoveel last van heb maar beter voorkomen dan op de ... zitten.
Het eerste deel was een beetje het zelfde als voorbije dagen. Bij het binnenrijden van Chateau-Renault bleef ik even staan om het blad van mijn boek om te draaien en om een betonnen watertoren te bewonderen. Het moeten niet altijd oude monumenten zijn
Vanaf Chateau-Renault werd het wel anders. Ik volgde de Brenne, een niet zo grote rivier, maar met veel beboste zijden in het dal, waardoor het afwisselende zon en schaduw was.
Een deel van het traject verliep ook over een oude spoorlijn wat maakt dat er geen grote hellingen bij waren.
Een deel van het traject verliep ook over een oude spoorlijn wat maakt dat er geen grote hellingen bij waren.
Bij het aankomen in het dal van de Loire was het dan toch wat draaien en keren door kleine straatjes en flink klimmen.
De beloning was weer een afdaling langs huisjes die wel tegen de rotsen geplakt leken. Toch flink geremd om dit te bewonderen.
De beloning was weer een afdaling langs huisjes die wel tegen de rotsen geplakt leken. Toch flink geremd om dit te bewonderen.
Van daar tot Tours ging over een fietspad ver van de weg over de oever van de Loire.
En dan stond plots ik midden in de stad,vlak bij de kathedraal,waar iemand het orgel uit volle borst liet klinken. Even later bleek het een student die instructies kreeg en dan het zelfde stuk terug inzette.
En dan stond plots ik midden in de stad,vlak bij de kathedraal,waar iemand het orgel uit volle borst liet klinken. Even later bleek het een student die instructies kreeg en dan het zelfde stuk terug inzette.
In de basiliek ben ik dan mijn stempel van de dag gaan halen. De oudere vrouw in het kraampje met geestrijke souvenirs drong erop een dat ik toch de crypte ging bezoeken, "het belangrijkste van de basiliek".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten